Sevgili Okur,
“Carpetbagger”... ‘Halı parçacıklarından yapılmış valizleri taşıyan kişi’ anlamında, ABD sosyo-politik yaşamında yerleşik bir sözcük.
Amerikan İç Savaşı’nın 1865’te son bulmasıyla başlayan yeniden yapılanma sürecinde Kuzey’den Güney’e ellerinde halı parçacıklı bavullar taşıyarak göçen, sonuçta politik ve finansal çıkar sağlama, sınıf atlama çabasındakilere verilen ad idi.
Harold Robbins’in 1960’larda yayınlanan “Carpetbaggers” adlı başyapıtı ise tüm zamanların en iyi dördüncü “bestseller” kitabı olarak tarihe geçti. Başkarakterin, babasının şöhretini, parasını hatta genç karısını bile açgözlülükle sahiplendiği para-güç-cinsellik ve tabii ki ölümün konu edildiği efsanevi roman...

***

“İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı (...)
Uzaklarda, çok uzaklarda,
Sucuların hiç dinmeyen çıngırakları
İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı”*

İstanbul, doğduğum toprak, hayallerimi besleyen. İstanbul, evim! Azıcık da olsa uzaklaştığımda burnumda tüten... Taşını, toprağını, eğri büğrü kaldırımlarını özlediğim... Lakin son yıllarda acısını derinden yaşadığım, yitikliğe karışan yeşilinin, beton dağlara, beton vadilere dönüşen köşe bucağıyla... Kentsel veya rantsal dönüşümüyle.
“Carpetbaggers”...
Günümüzün “lümpen” sınıfı ve onun kültürü. Gelişip öğrenmek yani “olmak” yerine, salt “sahip olmayı” hedefleyen. Sahip olma dürtüsünü dizginleyemeyenler, eşyanın egemenliği altına girmiş, benliğini unutmuşlar. Çevremizdeler, her yerdeler, içimizdeler adeta. Adımlayarak da olsa, eğitime, kültüre onca muhtaç iken...

***

DERGİ’de İstanbul’umuzdan dem vurmaya çalıştık bu ay. Renklerine, güzelliklerine, festivallerine minik dokunuşlarla...  Sanat ile kültür, eğitim ile öğrenimin temel taşlarıyken. Hayıflansak da tüm yitirdiklerimize, İstanbul hep bizim, ne yapsak - ne yapamasak, hep bizim kentimiz kalacak. Kimi kez umarsızca da olsa sahiplenmeyi durduramayacağımız. 
“Başımda eski âlemlerin sarhoşluğu
Loş kayıkhaneleriyle bir yalı
Dinmiş lodosların uğultusu içinde
İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı”*

Yaz geç de olsa geldi, en nihayet. Tatillerin keyifli geçmesini ve herkesin kalplerindeki sevginin, iyiliğin yeşerip çoğalmasını diliyorum. Çünkü sadece İstanbul’umuzu değil, tüm gezegeni yeşertecek yegâne umut, SEVGİ...
Ağustos ayında tatildeyiz. Eylül ayında tekrar buluşmak, tekrar görüşmek üzere...

İyi yazlar hepimize.
Sevgiyle kalın,
Suzan Nana Tarablus
Şalom Dergi Editörü 

*Orhan Veli, Şiir; “İstanbul’u Dinliyorum”