Yahudiliğin erken dönemlerinde şiddeti yoğun olan 'biz ve diğerleri' ayrımı 18. yüzyılda Aydınlanma hareketinin Yahudilere de sirayet etmesinden sonra hafiflemiş ve dünyaya entegre olma kurtuluşa bir yol olarak düşünülmüştür. Bu yeni kurtuluş yolu seküler Yahudiliğin umudu olmuştur. Fakat 18. yüzyılda ortaya çıkan bu seküler söylem iki zıt formülasyona yol açmıştır. Biri başkalarının arasında erime arzusu ve tarihi ağır kamburundan kurtulma; diğeri bir ulus ve coğrafya altında birleşme. 19. yüzyılın sonlarından itibaren bunlardan ikincisi egemen olmaya başlamış ve bu süreç bir devletin kuruluşla neticelenmiştir. Yahudilğin diğerlerine bakışı asla homojen değildir. Herhangi bir dinde diğerleri kavramı ne kadar renkli ise o kadar renklidir. İsrail devletinin kuruluşu diasporadaki bakışı daha elastikî ve yumuşak hale gelmiştir. Özgüven duygusunun kazanımı bu süreci daha da geliştirecektir. Bununla birlikte modern İsrail devletinde diasporanın her yerinden gelen farklı etnik kimlikler ve gelenekler hâlâ diğerleri probleminin güncelliğine katkıda bulunmaktadır. Bununla birlikte etnik problemlerin çözüleceği yakın gelecekte hazmedilmiş ulusal birlik söz konusu olduğunda, diğerlerine bakışta şüphesiz topyekûn bir hafifleme ortaya çıkacaktır. Post-modern Yahudi teolojisi, bir müddet sonra 'biz ve diğerleri' arasındaki ayrımı daha aza indirecek bir sürece doğru gitmektedir. Bu süreç yalnızca Yahudiliğin değil bütün dinlerin girmesi umulan bir süreç olmalıdır. 64 sayfa

Ürün Özellikleri

• 

Ürün Yorumları